درون منظومه شمسی، چهار سیاره زمینسان درونی وجود دارند: عطارد (تیر)، زهره (ونوس یا ناهید)، زمین و مریخ (بهرام) که بین خورشید و کمربند سیارکها واقع شدهاند. این سیارهها، سطحی جامد دارند در حالیکه سیارهای غولپیکر منظومه شمسی عموماً از گازهای هیدروژن، هلیم و آب تشکیل شدهاند.
ساختار سیارههای زمینسان، تقریبا مشابه هم است: هسته مرکزی تشکیل شده از فلز (اکثرا آهن) با گوشته (جبه) سیلیکاتی. البته ماه هم همین ساختار را دارد ولی هسته آهنی آن بسیار کوچک است.
در شکل زیر، سیارات زمینسان داخلی از لحاظ اندازه، مقایسه شدهاند: (به ترتیب اندازه: زمین، زهره، مریخ، عطارد)
نظرات
در زمینهی انتشار نظرات مخاطبان، رعایت برخی موارد ضروری است:
-- لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
-- «فضانما» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
-- «فضانما» از انتشار نظراتی که در آنها رعایت ادب نشده باشد معذور است.
-- نظرات، پس از تأیید مدیر منتشر میشوند.
سیارات زمین سان مگه نباید اکسیژن داشته باشن؟
پاسخ فضانما:
منظور از زمین سان، ساختار سیاره است که تقریبا مشابه زمین است مثلا هسته مرکزی سیاره که از فلز تشکیل شده با گوشته سیاره که سیلیکاتی است.
شوته زمین چیه ؟ کجای زمینه ؟
پاسخ فضانما:
دوست عزیز، منظور شما را از «شوته زمین» متوجه نشدیم. شاید اشتباه تایپی باشد و حروفی از قلم افتاده باشد. اما در مورد لایههای زمین، بخشهای اصلی هسته داخلی، هسته بیرونی، گوشته و پوسته نام دارند.
همینطور زمین بر اساس ویژگیهای فیزیکی-مکانیکی تقسیمبندی دیگری هم دارد: لیتوسفر (سنگکره)، استنوسفر (سستکره) و مزوسفر (گوشته)
من دوست دارم
من سنگ خیلی دوست دارم. کاشکی امکانش بود که از همه سیارات سنگی، میتونستم سنگ جمع کنم. کاشکی
چرا سیاره های درونی که به خورشید نزدیک اند جامد ولی دور ها گاز هستن؟
چهار سیاره که از جنس سنگ باشند ؟