طبق مطالعات انجام شده توسط ناسا، به احتمال یک به ۲۷۰۰ (حدود ۰.۰۳۷%) سیارک «بنو» (Bennu) با قطر متوسط حدود ۴۹۲ متر در روز ۲۴ سپتامبر سال ۲۱۸۴ به زمین برخورد می‌کند. این بیانیه که توسط ناسا در روز چهارشنبه منتشر شد از داده‌های کاوشگر اسیریس-رکس (OSIRIS-REx) که نمونه‌هایی از این سیارک را با خود به زمین خواهد آورد نشات گرفته است.
احتمال برخورد این سیارک به زمین بسیار کم است با این حال حتی اگر این سیارک روزی به زمین برخورد کند اندازه‌ی آن بسیار کمتر از شهاب‌سنگی است که باعث انقراض دایناسورها شد. قطر شهاب‌سنگی که دایناسورها را از بین برد شش مایل بود در حالی که اندازه‌ی بنو، یک سوم مایل است. برخورد بنو به زمین مشابه انفجار همزمان ۱.۱ میلیارد تن از ماده‌ی منفجره TNT خواهد بود.
کلی فست (Kelly Fast)، مدیر پروژه‌ی «رصد اجرام نزدیک به زمین» (Near-Earth Object Observations Program) در بیانیه‌ای گفت: هدف ماموریت دفاع از سیاره‌ی ناسا، یافتن و نظارت بر سیارکها و دنباله‌دارهایی است که به زمین نزدیک می‌شوند و بسیاری از آن‌ها می‌توانند برای سیاره‌ی ما خطرناک باشند. ماموریت اسیریس-رکس به ما در پیش‌بینی بهتر زمانی که سیارک بنو به زمین نزدیک می‌شود کمک می‌کند.ناسا مقاله‌ی مربوط به این تحقیقات را در مجله‌ی "Icarus" منتشر کرده است.
با این حال احتمال بسیار کمی وجود دارد که طی سه قرن آینده سیارک بنو به زمین برخورد کند و ناسا خاطرنشان کرد که به احتمال بیش از ۹۹.۹ درصد این اتفاق رخ نخواهد داد. ناسا در بیانیه‌ای گفت: اگرچه احتمال برخورد این سیارک به زمین بسیار کم است اما بنو در دسته‌ی سیارک‌های خطرناک قرار می‌گیرد. سیارکی دیگری با نام "1950 DA" نیز در این دسته قرار دارد.
احتمال برخورد این سیارک به زمین بسیار کم است با این حال حتی اگر این سیارک روزی به زمین برخورد کند اندازه‌ی آن بسیار کمتر از شهاب‌سنگی است که باعث انقراض دایناسورها شد. قطر شهاب‌سنگی که دایناسورها را از بین برد شش مایل بود در حالی که اندازه‌ی بنو، یک سوم مایل است. برخورد بنو به زمین مشابه انفجار همزمان ۱.۱ میلیارد تن از ماده‌ی منفجره TNT خواهد بود.
کلی فست (Kelly Fast)، مدیر پروژه‌ی «رصد اجرام نزدیک به زمین» (Near-Earth Object Observations Program) در بیانیه‌ای گفت: هدف ماموریت دفاع از سیاره‌ی ناسا، یافتن و نظارت بر سیارکها و دنباله‌دارهایی است که به زمین نزدیک می‌شوند و بسیاری از آن‌ها می‌توانند برای سیاره‌ی ما خطرناک باشند. ماموریت اسیریس-رکس به ما در پیش‌بینی بهتر زمانی که سیارک بنو به زمین نزدیک می‌شود کمک می‌کند.ناسا مقاله‌ی مربوط به این تحقیقات را در مجله‌ی "Icarus" منتشر کرده است.
با این حال احتمال بسیار کمی وجود دارد که طی سه قرن آینده سیارک بنو به زمین برخورد کند و ناسا خاطرنشان کرد که به احتمال بیش از ۹۹.۹ درصد این اتفاق رخ نخواهد داد. ناسا در بیانیه‌ای گفت: اگرچه احتمال برخورد این سیارک به زمین بسیار کم است اما بنو در دسته‌ی سیارک‌های خطرناک قرار می‌گیرد. سیارکی دیگری با نام "1950 DA" نیز در این دسته قرار دارد.
داده‌های کاوشگر اسیریس-رکس به دانشمندان در درک نحوه‌ی تغییر مدار بنو در طول زمان کمک می‌کند و اینکه آیا این سیارک در مسیر برخورد به زمین قرار می‌گیرد یا خیر.
برای محاسبه‌ی احتمال قرار گرفتن این سیارک در مسیر برخورد به زمین و محل دقیق قرارگیری آن در سال ۲۱۳۵، دیوید فارنوچیا (Davide Farnocchia)، رهبر این مطالعه از مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین و گروهش به بررسی نیروهایی که ممکن است بر روی بنو طی گردشش به دور خورشید اثر بگذارند، پرداختند.
یکی از این نیروها گرمای خورشید است که با گرم کردن سطح بخشی از این سیارک باعث ایجاد «اثر یارکوفسکی» (Yarkovsky Effect) شده و مسیر سیارک را تغییر می‌دهد. اثر یارکوفسکی زمانی رخ می‌دهد که بخشی از سیارک گرم شده و در طول شب با خنک شدن انرژی مادون قرمز تولید کند که در نهایت منجر به تغییر مسیر سیارک می‌شود.
سایر عوامل از جمله گرانش خورشید، سیارات و قمرهایشان و بیش از ۳۰۰ سیارک دیگر، فشار بادهای خورشیدی و پدیده خروج ذرات از بنو می‌تواند بر روی مدار این سیارک اثر بگذارد.
اگرچه احتمال ۰.۰۵۷ درصدی برخورد بنو به زمین در سال ۲۳۰۰ و احتمال ۰.۰۳۷ درصدی برخورد آن به زمین در روز ۲۴ سپتامبر سال ۲۱۸۲ احتمالات ناچیزی هستند اما این مطالعه نقش مهم کاوشگر اسیریس-رکس در مشخص کردن مدار بنو را نشان می‌دهد.
این کاوشگر در حال بازگشت به زمین است و با خود نمونه‌های ارزشمندی از این سیارک باستانی به همراه می‌آورد که به دانشمندان در درک تاریخچه‌ی منظومه‌ی شمسی و اثر خورشید در تغییر مدار بنو" کمک می‌کند.
برای محاسبه‌ی احتمال قرار گرفتن این سیارک در مسیر برخورد به زمین و محل دقیق قرارگیری آن در سال ۲۱۳۵، دیوید فارنوچیا (Davide Farnocchia)، رهبر این مطالعه از مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین و گروهش به بررسی نیروهایی که ممکن است بر روی بنو طی گردشش به دور خورشید اثر بگذارند، پرداختند.
یکی از این نیروها گرمای خورشید است که با گرم کردن سطح بخشی از این سیارک باعث ایجاد «اثر یارکوفسکی» (Yarkovsky Effect) شده و مسیر سیارک را تغییر می‌دهد. اثر یارکوفسکی زمانی رخ می‌دهد که بخشی از سیارک گرم شده و در طول شب با خنک شدن انرژی مادون قرمز تولید کند که در نهایت منجر به تغییر مسیر سیارک می‌شود.
سایر عوامل از جمله گرانش خورشید، سیارات و قمرهایشان و بیش از ۳۰۰ سیارک دیگر، فشار بادهای خورشیدی و پدیده خروج ذرات از بنو می‌تواند بر روی مدار این سیارک اثر بگذارد.
اگرچه احتمال ۰.۰۵۷ درصدی برخورد بنو به زمین در سال ۲۳۰۰ و احتمال ۰.۰۳۷ درصدی برخورد آن به زمین در روز ۲۴ سپتامبر سال ۲۱۸۲ احتمالات ناچیزی هستند اما این مطالعه نقش مهم کاوشگر اسیریس-رکس در مشخص کردن مدار بنو را نشان می‌دهد.
این کاوشگر در حال بازگشت به زمین است و با خود نمونه‌های ارزشمندی از این سیارک باستانی به همراه می‌آورد که به دانشمندان در درک تاریخچه‌ی منظومه‌ی شمسی و اثر خورشید در تغییر مدار بنو" کمک می‌کند.
نظرات
در زمینه‌ی انتشار نظرات مخاطبان، رعایت برخی موارد ضروری است:
-- لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
-- «فضانما» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
-- «فضانما» از انتشار نظراتی که در آن‌ها رعایت ادب نشده باشد معذور است.
-- نظرات، پس از تأیید مدیر منتشر می‌شوند.
تیتر خبر رو خوندم، گفتم یا خدا! کی قراره بمیریم! اما فهمیدم حالا حالاها نمیمیریم، البته در اثر اصابت سیارک و شهاب سنگ به زمین!
مرسی :))
آیا احتمال داره بشر با داشتن علوم فضایی بتونه با لیزر یا بمب های اتمی سیارکها را به سمت زمین آمده و اصابت خواهند کرد منفجر کرده و به صورت تکه تکه بسمت زمین فرود بیان تا آسیبی به زمین وارد نشود ؟
پاسخ فضانما:
بله این امکان وجود دارد. اتفاقا برنامه‌ها و نظریه‌های زیادی هم در این مورد مطرح است و این طرح‌ها، طرفداران خاص خودش را هم دارد.
البته باید بسیار کنترل شده و متناسب با نیاز باشد و آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از آن، در نظر گرفته شود.