ارتباط با وویجر ۲، به واسطه شبکه آنتنهای ناسا موسوم به "شبکه فضای دوردست" (Deep Space Network: DSN) صورت میگیرد. این شبکه، از تجهیزاتی تشکیل شده که در آمریکا، اسپانیا و استرالیا قرار دارند و اطلاعات را به فضاپیماها میفرستند و از آنها نیز اطلاعات دریافت میکنند اما در حال حاضر فقط تجهیزات استرالیا در حالتی قرار دارند که بتوانند دستورات را برای وویجر ۲ ارسال کنند؛ در نتیجه نیاز به تنظیمات جدید، به شدت احساس میشود.
شبکه آنتنهای فضای دوردست
این آنتنها و سامانههای انتقال داده، موارد زیر را ممکن میسازند:
- دریافت اطلاعات تلمتری (Telemetry) یا دوریسنجی از فضاپیما
- ارسال فرمانها به فضاپیما
- اندازهگیری سرعت و مکانیابی فضاپیما
- انجام مشاهدههای راه دور
- اندازهگیری تغییرات موجهای رادیویی برای مطالعات آزمایشهای علوم رادیویی
- جمعآوری اطلاعات علمی
- نگهبانی و نگهداری از شبکه و فعالیت بدون وفقهٔ آن
آنتنهای رادیویی شبکه فضای دوردست که در شهر کانبرا استرالیا قرار دارد، به مدت ۵۰ سال کار کرده است و فرستندههایی را در بر دارد که به تدریج غیرقابل اطمینان میشوند. ناسا قصد دارد تنظیمات مهمی را برای افزایش عمر این تجهیزات انجام دهد.
"جف برنر" (Jeff Berner)، مهندس ارشد شبکه فضای دوردست گفت: بدیهی است که ۱۱ ماه تعمیرات، محدودیتهای بیشتری را برای شبکه فضای دوردست به همراه خواهد داشت اما مزیت تعمیرات این است که آنتن کانبرا، بیشتر قابل اطمینان خواهد بود.
آغاز تعمیرات بدین معنا نیست که وویجر ۲، برای مدتی به تنهایی رها میشود. این کاوشگر هنوز میتواند دادهها را به زمین بفرستد. سه آنتن دیگری که در کانبرا قرار دارند نیز مانند آنتنهای آمریکا و اسپانیا سیگنالها را دریافت میکنند اما امکان ارسال پاسخ به آنها از سوی زمین وجود نخواهد داشت. انتظار میرود که کار آنتن کانبرا، تا ژانویه سال ۲۰۲۱ به پایان برسد.
نظرات
در زمینهی انتشار نظرات مخاطبان، رعایت برخی موارد ضروری است:
-- لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
-- «فضانما» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
-- «فضانما» از انتشار نظراتی که در آنها رعایت ادب نشده باشد معذور است.
-- نظرات، پس از تأیید مدیر منتشر میشوند.